Pobyt polskich uchodźców w Indiach to opowieść o spotkaniu dwóch społeczności odmiennych pod względem kultury, języka, religii, które zetknął los wskutek tragicznych wydarzeń II wojny światowej. To historia ludzkich relacji, umiejętności współżycia i porozumienia, dobroci, życzliwości, wrażliwości, uniwersalnych wartości – współczucia i gotowości gospodarzy do niesienia pomocy potrzebującym. Przykład polskich osiedli w Indiach to też wspaniała nauka o tożsamości – o niezwykłym przywiązaniu do polskiej tradycji, tym mocniejszym, im trudniejszy był kontakt z Ojczyzną, o woli przetrwania i układania sobie życia codziennego nawet w niesprzyjających okolicznościach, o wadze edukacji instytucjonalnej, ale i pozaszkolnej.

        Na wystawie „Droga do Indii...” zaprezentowano zdjęcia dokumentujące codzienne życie w osiedlach oraz mapy i dokumenty, m.in. „Książeczkę uchodźcy” wydaną dla mieszkańców osiedli przez delegaturę Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w Bombaju, fragment odręcznie przepisywanego podręcznika do historii, palemkę wielkanocną z pawim piórem, zrobioną przez chłopca z osiedla w Balachadi, czy wpisy hinduskich skautów do pamiętnika polskiej harcerki z okazji wspólnego świętowania niepodległości Indii.

        Ekspozycja powstała na podstawie wystawy czasowej pt. „Droga do Indii. Polskie osiedla w Balachadi i Valivade 1942–1948” (wersja angielska: Passage to India. The Wartime Odyssey of Polish Children and the Good Maharaja), przygotowanej przez Muzeum Historii Polski we współpracy ze Stałym Przedstawicielstwem RP przy NZ w Nowym Jorku, która prezentowana była w siedzibie ONZ od 22 do 29 kwietnia 2016 r.

        Scenariusz: Ewa Wójcicka
        Konsultacje merytoryczne: prof. Janusz Wróbel
        Współpraca: Wiesław Stypuła (osiedle Balachadi), Teresa Glazer, Danuta Pniewska (osiedle Valivade)

        Wystawa dostępna jest na platformie internetowej Google Cultural Institute w polskiej i angielskiej wersji językowej.