„Rozmawiałam niedawno z kobietą, której mąż zginął w wypadku w miejscu pracy. Miał niewiele ponad 40 lat. Zostawił żonę i trójkę dzieci. Kobieta, płacząc, zapytała mnie, jak ma teraz żyć. Jest rozżalona, obwinia cały świat, pracodawcę męża, jego kolegów, siebie... Jak z nią rozmawiać, jak jej pomóc?” Anna 

        Dla większości z nas sytuacja, kiedy spotkamy człowieka, który stracił członka rodziny czy kogoś kochanego, jest niezwykle trudna. Nie wiemy jak zareagować, o czym rozmawiać. Paraliżuje nas strach przed kontaktem z taką osobą. A tak wcale nie musi być. Poniżej przedstawiam podstawowe warunki, jakie powinien spełniać ten, kto chce w dojrzały sposób towarzyszyć ludziom przeżywającym żałobę.

         „Moja mama, która zmarła półtora roku temu, była dla mnie najbliższą osobą z tego względu, że obdarzała mnie bezwarunkową miłością i akceptacją, może nawet kosztem innych osób z rodziny... Jedno wiem, że byłam dla niej jedną z najważniejszych osób. 

        Zanim zmarła, zachorowała i ostatnie lata swego życia spędziła w łóżku. Niestety rzadko ją odwiedzałam. Przy ostatnim spotkaniu, dwa lata, przed jej śmiercią na pożegnanie powiedziała mi, żebym o niej nigdy nie zapomniała. Obiecałam. Zapomniałam... Zajęta wtedy tak bardzo swoimi problemami, nie odwiedzałam jej – wymówką było to, że mama daleko mieszka. W rzeczywistości bałam się zobaczyć jej cierpienie. Z pełnej wigoru i życia staruszki stała się nagle bezradnym i bezsilnym człowiekiem. Teraz wiem, że ona nie oczekiwała ode mnie jakiejś konkretnej zewnętrznej pomocy (był przy niej mój brat). Wystarczyło tylko być, wysłuchać ją, powiedzieć dobre słowo... A ja ją opuściłam... Po jej śmierci zrozumiałam coś bardzo ważnego. Odkryłam wtedy, jak bardzo zależy mi na mojej rodzinie, rodzeństwie. Te wszystkie niesnaski, sprzeczki, kłótnie... Przecież to takie mało ważne. Nie chciałabym kiedyś powiedzieć sobie znowu: „zawiodłam”. Po śmierci mamy miałam ogromne wyrzuty sumienia. Jak już zostało... Jest mi z tym bardzo, bardzo źle”. 

Natalia 

Pamięć

        Rola jaką pełni mózg w naszym organizmie jest zapewne dobrze znana. Natomiast sprawne i prawidłowe jego działanie to już bardziej skomplikowany proces. Złe funkcjonowanie naszego mózgu zaczynamy dostrzegać w naszym życiu poprzez stale pogarszającą się pamięć. Często to lekceważymy, bo przecież każdemu może się zdarzyć coś zapomnieć; tak sobie to tłumaczymy. 

        Jednak z czasem zapominanie zaczyna nas irytować. Problem o jakim tu mówię z biegiem czasu urasta do katastrofy umysłu. Temu wszystkiemu najczęściej towarzyszy ciężka depresja, wszystko zapominamy, stajemy się bezwładni.  

        Badania w tej dziedzinie prowadzone są na całym świecie bardzo intensywnie. Ten na uniwersytecie w Cambridge i opublikowane  w The Lancet pokazują, że liczba chorych lekko wzrasta mimo coraz lepszego rozpoznania problemu. 

        Są sposoby na zapobieganie tym objawom.

Mózg musi być bardziej pobudzony.

        Nasz wysiłek to zajęcia nad uaktywnieniem naszego mózgu np.  rozwiązywanie krzyżówek, gra w karty np. brydż, nauka języków obcych, gra na instrumencie, jakiekolwiek zabawy na zapamiętywanie.  Aktywność umysłową należy utrzymywać bez względu na wiek.

Naczynia krwionośne w dobrym stanie.

        Dobrze ukrwiony i dotleniony mózg jest niezbędny do zachowania prawidłowych zdolności umysłowych. Jest to możliwe wtedy,  jeżeli masz zdrowe i solidne naczynia krwionośne. Warunkiem tego jest tlenek azotu, który  występuje w naszym organizmie w zbyt małych ilościach. 

        Można go zwiększyć dostarczając w postaci suplementu Niteworks. Nasza dieta powinna być również bogata w kwasy  tłuszczowe nienasycone. Kwasy tłuszczowe  omega 3 i 6 ale muszą występować w  prawidłowym stosunku  1 do 1 lub 1 do 2.  Obecnie w naszej diecie stosunek tych dwóch kwasów wygląda 1 do 24 przewaga kwasów tłuszczowych omega 6 jest stanowczo za wysoka. Przekłada się to na brak absorpcji kw. Omega 3.

        Kwasy tłuszczowe nienasycone muszą być dostarczane  do organizmu codziennie, dlatego że ich nie wytwarzamy. Odpowiadają one za wiele funkcji życiowych i są dla nas niezbędne. Źródłem pochodzenia powinny być ryby, ale bez zawartości metali ciężkich. Są one wtedy w 100 % absorbowane przez organizm. Skład takiego produktu powinien zawierać  EPA czyli są to dwa atomy węgla które chronią twoje tętnice i serce. Oraz DHA czyli 4 atomy węgla odgrywające kluczową rolę w funkcjonowaniu mózgu oraz siatkówki,  a także wspomagają produkcję i ruchliwość plemników . 

        Produktem spełniającym te warunki jest Herbalifeline jest on błogosławieństwem i dla serca i dla mózgu.

Wrogiem naczyń krwionośnych jest cukier.

Witamina B12 

        Odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu mózgu, systemu nerwowego i produkcji komórek krwi.  Przy niedoborze krwinki stają się ogromne i pojawia się tzw. niedokrwistość złośliwa, co przeradza się później w poważne schorzenie neurologiczne, Alzheimera, nowotwory piersi.

Co jeszcze odżywia nasz mózg  - witamina C, E oraz witaminy z grupy B - 9, 6, kwas foliowy. Witamina B6 ma wpływ na kurczenie się komórek mózgowych około 0,5 g rocznie. Witamina B3 reguluje poziom hemocysteiny bardzo ważny aminokwas przy atakach serca. Witaminy z grupy B syntetyzowane są w jelicie grubym dlatego tak ważne jest zwrócenie uwagi na ten narząd, o którym bardzo często pisze.

Biovis Wellness Centre

905 804 8885  

Bogdan Szpirak

www. colontherapy.ca

       Mam 66 lat, a żona 63 lata. Przez całe życie byliśmy bardzo dobrym małżeństwem, nigdy nie było między nami poważnych konfliktów. Mamy dwoje dorosłych dzieci i udane wnuki. Żona dawno, bo w 1993 roku przeszła bardzo poważną operację tarczycy, przeżyła śmierć kliniczną, ale została odratowana i żyje. 

        Po tych przejściach było jeszcze dobrze, ale ostatnio – mam na myśli ostatnie pięć lat – zmieniła się nie do poznania. Po prostu tak, jakby wyłączyła się ze wszystkiego. Najchętniej zasłania okna i siedzi tylko przed telewizorem. Potrafi przed nim spędzić nawet 10 godzin dziennie. Do mnie ma tylko pretensje, że naczynia źle umyte, że nie jest posprzątane w domu i wiele innych uwag. Ożywia się trochę podczas bytności wnuków, ale po ich wyjeździe wszystko wraca do normy. Prawie wcale się do mnie nie odzywa. Pomimo tego, że staram się jak mogę prowokować różne rozmowy nie bardzo to wychodzi. Urwało się życie towarzyskie, bo moja żona nie chce z nikim utrzymywać kontaktu. Próby wyjścia na spotkania ze znajomymi kończyły się tym, że w środku spotkania, gdy atmosfera była super, oświadczyłam – „idziemy do domu, bo mi się chce spać”. Jeszcze raz podkreślam, że nie ma żadnych powodów do nieporozumień małżeńskich. Wydaje mi się, że jest to jakaś depresja, ale nie znam się na tym i nie wiem co z tym zrobić. Jakiekolwiek propozycje, że może pójść z tym do lekarza rodzinnego lub psychologa kończą się uwagą – „chciałbyś ze mnie zrobić wariatkę”. Co mam z tym robić? 

Zenon